Kalligrafie: Liewen Linnen

Mir hu bal vergiess wéi mat engem Pen ze schreiwen - et ass méi bequem all Text op engem Computer ze tippen an z'änneren. D'unhurried Epistolary Genre kann net mat kal an faceless konkurréiere, mä sou praktesch a praktesch E-Mail. Awer déi antik a komplett onpraktesch Konscht vun der Kalligraphie erliewt eng richteg Renaissance.

Wëllt Dir de Rhythmus änneren, stoppen, op Iech selwer fokusséieren, Är Séil, Är bannenzeg Gefiller? Kalligraphie ophuelen. Dir kënnt meditéieren andeems Dir Linnen mat engem perfekte Hang schreift. An Dir kënnt d'Probe refuséieren. "Net ze beméien fir e Konschtwierk ze maachen, mee fir d'Blat mat dem eenzegen vague Wonsch unzegoen - e Geste ze maachen", seet de Kënschtler a Kalligraf Yevgeny Dobrovinsky. "Et ass net d'Resultat dat kritt gëtt, mee de Prozess selwer ass wichteg."

Kalligrafie ass net nëmmen eng "elegant Handschrëft", keen kënschtleresch entworfenen Text, mee eng Konscht déi dem Meeschter säi Handwierk a säi Charakter, d'Weltbild an de kënschtleresche Goût kombinéiert. Wéi an all Konscht, Konventioun regéiert hei. Egal wat Gebitt vun engem kalligrafeschen Text gehéiert - Relioun, Philosophie, Poesie, den Haapt Saach ass net Informatiounsinhalt, mee Hellegkeet an Expressivitéit. Et ass am Alldag datt d'Handschrëft virun allem kloer a liesbar ass - an der Kalligraphie ass d'Liesen einfach wäit vun der Wichtegst Saach.

De grousse chinesesche Kalligraf Wang Xizhi (303–361) huet dësen Ënnerscheed esou erkläert: „En normalen Text brauch Inhalt; Kalligraphie educéiert d'Séil an d'Gefiller, den Haapt Saach ass Form a Geste.

Dëst ass virun allem wouer vun der chinesescher Kalligraphie (et gëtt och a Japan a Korea benotzt) an Arabesch, déi, ouni ze iwwerdreiwen, och spirituell Praktiken genannt ginn. Dëst gëllt a mannerem Ausmooss fir d'laténgesch Kalligraphie.

Mëttelalterlech Mönche, déi d'Bibel kopéiert hunn, hunn grouss Fäegkeeten an der Konscht vum Textdesign erreecht, awer d'Entwécklung vum Drock an den Triumph vun enger materialistescher Weltbild hunn d'Kalligraphie aus der westlecher Notzung gezwongen. Haut, Latäin a Slavic Kalligraphie, déi aus et entstanen ass, si vill méi no bei der dekorativer Konscht. "Laténgesch Kalligraphie ass 90 Prozent Schéinheet a Stil", erkläert de Yevgeny Bakulin, Enseignant vun der chinesescher Kalligraphie am Moskauer Tea Culture Club. "Chinesesch ass am Fong den Inhalt vum Liewen." Fir d'Chinesen ass d'Verstoe vun der "Konscht vum Schlag" e Wee fir Wäisheet ze kréien. An der arabescher Zivilisatioun ass d'"Konscht vun der Linn" komplett helleg: den Text gëtt als de Wee zum Allah ugesinn. D'Bewegung vun der Hand vum Kalligraph verbënnt eng Persoun mat enger méi héijer, gëttlecher Bedeitung.

Chinesesch Kalligraphie: Liewen kënnt éischt

Chinesesch Hieroglyphen (vum griichesche Hierogliphoi, "helleg Inskriptiounen op Steen") sinn schematesch Biller, duerch déi Iddien iwwer Objeten a Phänomener, déi fir de modernen Mënsch bedeitend sinn, aus der Antikitéit bei eis erofkomm sinn. De chinesesche Kalligraf beschäftegt sech net mat abstrakte Bréiwer, mee mat verkierperten Iddien. Also, aus de Linnen, déi d'Baachen vum Reen symboliséieren, gëtt den Hieroglyph "Waasser" geformt. D'Schëlder "Mann" a "Bam" bedeiten zesummen "Rescht".

"Ier Dir "Bambus" schreift, musst Dir et an Iech selwer wuessen, huet den Dichter a Kalligraf Su Shi (1036-1101) geléiert. No allem ass dëst Konscht ouni Skizzen an d'Méiglechkeet vu Korrektur: den éischte Versuch ass gläichzäiteg dee leschte. Dëst ass déi héchst Manifestatioun vun der Kraaft vum haitege Moment. Eng Beweegung gebuer aus Iwwerleeung, Inspiratioun an déiwer Konzentratioun.

De Ritual vun der Virbereedung dréit zur Taucht an sech selwer bäi. "Ech stëmmen un andeems ech d'Tënt verdeelen, Pinselen a Pabeier auswielen", seet de Kalligraf François Cheng. Wéi an aner traditionell chinesesch Praktiken, fir Kalligraphie ze üben, musst Dir fille wéi déi vital Energie Chi duerch de Kierper zirkuléiert fir se op Pabeier ze sprëtzen.

D'Haltung vum Kalligraf hëlleft der ongehinderter Bewegung vun der Energie: d'Féiss sinn um Buedem, d'Knéien sinn liicht auserneen, de riichte Réck beréiert net de Réck vum Stull, de Bauch riicht net um Bord vum Dësch. lénks Hand läit um Enn vum Blat, déi riets Hand hält de Pen vertikal.

Am Kalligraphie-Léierbuch "An den Otem gëtt en Zeeche"* erkläert de Francois Chen d'Relatioun tëscht Qi, dem Kierper an der Linn: "Et ass wichteg de Moment vum Gläichgewiicht tëscht Spannung an Entspanung ze fangen, wann mat der Ausatmung d'Bewegung an engem Welle vun der Membran iwwer d'Schëller op d'Handgelenk a rutscht vun der Spëtzt vum Pinsel: dofir d'Mobilitéit an d'Sensualitéit vun de Linnen.

An der Kalligraphie ass et wichteg net en ästhetesch flawless Text ze kreéieren, mee de Rhythmus vum Schreiwen ze spieren an e wäiss Blat Pabeier ze otmen. Virun 30 Joer ass et bal onméiglech en erfuerene Kalligrapher ze ginn. Dëst ass net "Konscht fir d'Konscht", mee de Wee zur Wäisheet. Nëmmen am Alter vu 50, nodeems se spirituell Reife erreecht hunn, kann eng Persoun seng Bedeitung realiséieren. "Wann Dir et praktizéiert, perfektéiert Dir Äre Geescht. De Wonsch fir an der Kalligraphie eng Persoun ze iwwerwannen, déi Iech spirituell superior ass, ass zum Echec veruerteelt, "léiert de Su Shi.

Arabesch Kalligraphie: Meeschter den Atem

Loosst eis vun Hieroglyphen an d'arabesch Alphabet réckelen, de Pinsel op Kalam (Reed Pen), Taoismus an Islam änneren. Och wann d'arabesch Kalligraphie virum Advent vum Prophéit entstanen ass, verdankt se hir Bléi un d'Verbreedung vum Koran. Wéinst der Oflehnung vun all Biller vu Gott als Form vun Idolatry, ass den handgeschriwwenen Text vun den Hellege Schrëften seng visuell Äquivalent ginn, spillt d'Roll vun engem Tëschestatioun tëscht Gott a Leit, eng Form duerch déi eng Persoun dat gëttlecht versteet. Surah The Clot (1-5) seet: "Lies am Numm vun Ärem Här ... deen d'Wëssen iwwer d'Schreiwe Reed ginn huet. Gëtt dem Mënsch Wëssen iwwer dat wat hie kee Wëssen hat.

Kalligrafie ass eng exzellent Schoul fir Gehorsam, wou de Prinzip vum Gehorsam un de Wëllen vum Allah, an dofir d'Wuert vu Gott an engem Bréif ausgedréckt, als Basis geholl gëtt. Dës Konscht ze léieren ass e laangen a schwéiere Prozess. Am éischte Joer beréieren d'Schüler net de Kalam, awer kucken nëmmen de Léierpersonal. Dann, am Laf vu Méint, produzéiere se "alif", den Äquivalent vun eisem Bréif "a", wat eng vertikal Bar ass. Seng Längt déngt als Basis fir e Verhältnis ze zéien, ouni deen en Text ze schreiwen ass ondenkbar.

D'arabesch Alphabet ass nëmmen 28 Buschtawen. D'Eenzegaartegkeet vun der arabescher Kalligraphie läit an Dosende vu kanoniséierte Handschrëften, oder Stiler. Bis zum XNUMXth Joerhonnert dominéiert de geometresche Stil "Kufi", ugeholl fir Suras vum Koran ze schreiwen. Strikt "naskh" a cursive "rika" sinn elo populär.

"Den éischte Schrëtt ass ze léieren déi bannenzeg, onsichtbar Nuancen, d'Bewegung déi am Text verstoppt ass, ze erfaassen", erkläert den Hassan Massoudy, e renomméierten europäesche Kalligraph. De ganze Kierper ass an der Schafung vum Text involvéiert. Awer d'Fäegkeet ze otmen ass wichteg: de Kalligrapher léisst sech net en Otem huelen, bis hien de Bréif fäerdeg ass oder d'Linn ofgeschloss huet. Kalam, déi schräg gehal gëtt, soll mat der Hand fusionéieren, seng Fortsetzung ginn. Et gëtt sou genannt - "d'Sprooch vun der Hand", a fir Besëtz erfuerdert d'Häert a gläichzäiteg Flexibilitéit vun der Hand.

Ier Dir mam Text vum Koran oder engem poetesche Wierk schafft, gëtt de Kalligrapher mat sengem Inhalt duerchgesat. Hie léiert den Text aus Häerz, a éier hien de Bic ophëlt, mécht hien Plaz ronderëm him fräi, sou datt hien d'Gefill kritt datt "alles ronderëm verschwonnen ass", seet de Massoudi. "Hien konzentréiert sech, stellt sech an engem kugelfërmege Void vir. Göttlech Inspiratioun gräift him, wann hie sech am Mëttelpunkt fënnt: an dësem Moment gëtt hie vum Abléck besicht, de Kierper gëtt Gewiichtlos, d'Hand schwëmmt fräi, an hien ass fäeg d'Bedeitung ze verkierperen, déi him am Bréif opgedeckt ass.